Φιλαναγνωσία και δημιουργική γραφή
- Λεπτομέρειες
- Δημιουργηθηκε στις Τετάρτη, 27 Μαρτίου 2013 17:08
- Τελευταία Ενημέρωση στις Τετάρτη, 12 Μαρτίου 2014 21:44
- Εμφανίσεις: 479
Φιλαναγνωσία και δημιουργική γραφή
Στα παρακάτω κείμενα παρουσιάζω μία σειρά από δραστηριότητες που έγιναν τη σχολική χρονιά 2012-2013 στο τμήμα Β'1 και τη σχολική χρονιά 2011-2012 στην Τρίτη Τάξη, με στόχο τη φιλαναγνωσία και το συνακόλουθο εμπλουτισμό της έκφρασης στον προφορικό και γραπτό λόγο των παιδιών.
- Με τη βιβλιοθήκη του σχολείου, που οργανώθηκε με βάση το ταξινομικό σύστημα Dewey και εμπλουτίστηκε (βλ. σχετικό άρθρο), τα παιδιά είναι σε καθημερινή επαφή. Επιλέγουν μία σειρά από βιβλία που τους αρέσουν, από βιβλία που έχουν παρουσιαστεί από το δάσκαλό τους ή από τους συμμαθητές τους, ενώ αγαπούν να βρίσκονται στο χώρο της βιβλιοθήκης και να διαβάζουν σιωπηλά ή να ακούν κάποια αφήγηση.
Παράλληλα, τα παιδιά φέρνουν δικά τους βιβλία από το σπίτι, τα παρουσιάζουν και στη συνέχεια τα αλληλοδανείζονται. Όταν τα βιβλία επιστρέφονται, το κάθε παιδί μπορεί να πει τη γνώμη του για το βιβλίο και να παρουσιάσει κάποια αγαπημένη του εικόνα ή να αφηγηθεί ένα περιστατικό ή μία ιστορία που του άρεσε ιδιαίτερα. Διαβάζονται επίσης αποσπάσματα από τα βιβλία.
- Σε αναφορά που έγινε σε ένα ιδιαίτερο είδος εικονογραφημένου λόγου, στα κόμικς, τα παιδιά του Β1, αφού ήρθαν σε επαφή με κόμικς και διάφορες εικονογραφημένες ιστορίες, έγραψαν, σε δύο σελίδες που τους δόθηκαν, δικούς τους διαλόγους μέσα σε λευκά συννεφάκια. Η διαδικασία είναι απλή: επιλέγουμε και φωτοτυπούμε μία ή δύο σελίδες του κόμικ, σβήνουμε με διορθωτικό τους διαλόγους που υπάρχουν στα συννεφάκια και κατόπιν δίνουμε από ένα αντίγραφο στους μαθητές, που με βάση τις εικόνες που βλέπουν, μπορούν με τη φαντασία τους να δώσουν τη δική τους πλοκή στην ιστορία, γράφοντας οι ίδιοι πλέον τους διαλόγους μέσα στα συννεφάκια. Παράλληλα, τα παιδιά βάζουν τα δικά τους χρώματα στις εικόνες.
Περιοδικό Μίκυ Μάους
Διάλογοι και χρωματισμός από τον μαθητή Ορέστη Μ.
- Στους μαθητές παρουσιάστηκε επίσης ένα μέρος από το ελληνικό παραμύθι «Οι δώδεκα μήνες» και έπειτα τα παιδιά, συνεργαζόμενα στην ομάδα τους και έχοντας το στοιχείο πως η δεύτερη γυναίκα που συνάντησε τους μήνες μίλησε επικριτικά απέναντί τους, έδωσαν τη συνέχεια του παραμυθιού μέσα από τη δική τους φαντασία. Ακόμη, εικονογράφησαν τις χαρακτηριστικές σκηνές όλου του παραμυθιού και οι ζωγραφιές τους, μπαίνοντας η μία δίπλα στην άλλη, σχημάτισαν μια εικονογραφημένη αφήγηση.
Μία συνέχεια που δόθηκε από τους μαθητές ήταν η παρακάτω:
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια κυρά ? Κακή και περπατούσε στο δάσος και συνάντησε ένα φως.
Μετά είδε μία σκηνή και μπήκε μέσα. Ξαφνικά, είδε κάτι παλληκάρια και τη ρώτησαν πώς τη λένε.
- Με λένε κυρά ? Κακή. Εσάς πώς σας λένε;
- Μας ξέρει ο κόσμος σαν δώδεκα παλληκάρια. Αλήθεια, πώς περνάτε στην πόλη σας;
- Α! Περνάμε χάλια, με βροχές, με χιόνια, με λάσπες στο δρόμο!
- Δηλαδή, δε σας αρέσουν οι μήνες του χειμώνα;
- Όλο λάσπες, βρομιές!
- Και τι λες για τον Μάρτη, Απρίλη και Μάη;
- Όλο λουλούδια στα πόδια μας και μου φέρνουν αλλεργία.
- Τότε δε σου αρέσουν οι μήνες της άνοιξης. Τότε τι γνώμη έχεις για το καλοκαίρι;
- Χάλια, κολλάνε τα ρούχα μου, όλο ζέστη και ιδρώνω!
- Το φθινόπωρο πώς σου φαίνεται;
- Ω! Όλο καβουκωμένα σαλιγκάρια!
Αφού την άκουσαν, της έδωσαν ένα σακουλάκι και της είπαν:
- Να πας στο σπιτάκι σου και να το ανοίξεις.
Μόλις έφτασε στο σπίτι της, άνοιξε το σακουλάκι και πετάχτηκαν από μέσα σκορπιοί, φίδια κατσαρίδες και αράχνες και μπάμπουρες και οχιές και αφού τα είδε, τρόμαξε και το έβαλε στα πόδια.
Κείμενο από τους μαθητές: Κωνσταντίνο Κ., Άντζελο Μπ., Ραφαηλία Μ., Λένα Γ.
Και η εικονογραφημένη αφήγηση, όπου τα παιδιά της τάξης ανά δύο απεικόνισαν κάθε σκηνή:
Εικονογράφηση (κατά σειρά εικόνων) από τα παιδιά: Λευτέρη Κ. και Μάρκο Μπ., Κωνσταντίνο Κ. και Ορέστη Μ., Μελίνα Β. και Γιάννη Μ., Άντζελο Μπ. και Λένα Γ.,
Σέβη Λ. και Χριστίνα Κ., Νικόλα Α. και Ραφαηλία Μ.
- Τα παιδιά χάρηκαν επίσης ένα γλωσσικό παιχνίδι που προτείνει και ο Τζιάννι Ροντάρι στο βιβλίο του Γραμματική της Φαντασίας. Απαντώντας το κάθε παιδί μιας ομάδας σε μια ερώτηση όπως: ποιος, πού, τι έκανε, τι είπε, τι έγινε στο τέλος, δημιούργησαν με τις απαντήσεις τους μια σειρά γεγονότων που η σύνθεση τους έδινε ένα παράξενο αφήγημα, μια πέρα για πέρα φανταστική ιστορία. Το πρώτο παιδί της ομάδας απαντά στην πρώτη ερώτηση (ποιος;) και κρύβει την απάντησή του. Το δεύτερο παιδί της ομάδας, χωρίς να ξέρει τι έγραψε το πρώτο, απαντά στη δεύτερη ερώτηση (πού;). Το τρίτο παιδί, χωρίς να γνωρίζει για ποιο πρόσωπο γίνεται λόγος, απαντά στην τρίτη ερώτηση (τι έκανε;) κ.ο.κ. Διαβάζονται μετά οι απαντήσεις, η μία μετά την άλλη, και προκύπτει μια ιστορία που δίνει χαρά και ικανοποίηση στα παιδιά να την ακούνε, ακριβώς γιατί είναι μια τόσο παράξενη και πρωτόγνωρη γι? αυτούς ιστορία που βγήκε μέσα από ένα γλωσσικό παιχνίδι. Δε σταματάμε όμως εκεί. Οι απαντήσεις που δίνονται, ενώνονται μαζί σε ένα αφήγημα και μπορούν να αποτελέσουν την αφορμή για να πλάσουμε τη συνέχεια της παράξενης αυτής ιστορίας. Αυτό έκαναν και τα παιδιά, εικονογραφώντας κιόλας την ιστορία τους.
Ορισμένα παραδείγματα από το παιχνίδι αυτό φαίνονται παρακάτω:
Ποιος; Μια χοντρή βουβάλα Ένα άλογο Ένας ξιφίας
Πού; Σε μια λίμνη Σ? ένα σχολείο Στο παλάτι
Τι έκανε; Πέταξε Ήταν δάσκαλος και ιππότης Πήγε για μπάνιο
Τι έγινε στη Πέθανε Πήγανε στη θάλασσα Πήγε στον ουρανό
συνέχεια;
Με βάση τις παραπάνω τυχαίες απαντήσεις προέκυπτε κάθε φορά και μια διαφορετική φανταστική ιστορία. Παίρνοντας το αρχικό διάγραμμα τα παιδιά έπλασαν το δικό τους αφήγημα και έδωσαν κείμενα όπως τα παρακάτω:
Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε μια χοντρή, μα τόσο χοντρή βουβάλα, που δε χώραγε στο στάβλο. Μια μέρα που βόσκαγε κοντά στη λίμνη, άρχισε να πετάει και άρχισε να λέει: «Πονάω», γιατί τα κλαδιά από τα δέντρα τη γρατζουνούσαν στην κοιλιά.
Ξαφνικά, πήγε πάνω από τα σύννεφα και πριν προλάβει να πει κιχ, έπεσε κάτω και πάει, πέθανε.
Όταν την είδε ο κτηνίατρος, είπε: «Αυτή η βουβάλα θα γίνει ένα κοκκινιστό μούρλια».
Και την κάνανε κοκκινιστό.
Μελίνα Β.
Μια φορά κι έναν καιρό, ένα άλογο που ήταν σε ένα σχολείο, ήταν δάσκαλος όμορφος, ήταν νέος και ιππότης. Ήταν και σοφός και φορούσε ένα πουκάμισο και φορούσε και ένα παντελόνι. Έκανε στα παιδιά παιχνίδια και τον έλεγαν Γιάννη.
Ανέβαιναν πάνω στη ράχη του και τους πήγαινε κάθε μέρα βόλτα. Και έβλεπαν τη θάλασσα και τα παιδιά χαιρόντουσαν.
Γιάννης Μ.
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας ξιφίας που κάλεσε στο παλάτι του τους φίλους του και είπαν οι φίλοι του: «Είναι ωραίο το σπίτι σου». «Ευχαριστώ», είπε ο ξιφίας. Μετά από λίγο είπαν οι φίλοι του: «Θες να πάμε για μπάνιο;» Κι εκείνος είπε «ναι» και πήγαν να παίξουν.
Και έπαιξαν κυνηγητό, κρυφτό, τυφλόμυγα, μαντιλάκι, παντομίμα και κόκκινο φως.
Έφυγε από το παλάτι και πήγε στον ουρανό με τους φίλους του. Ο ένας φίλος του πήδηξε σε μια λακκούβα από σύννεφα και τον είδαν και τους άρεσε και πήδηξαν κι αυτοί και πέρασαν υπέροχα.
Χριστίνα Κ.
- Ευχάριστα επίσης ένιωσαν τα παιδιά της Β΄ τάξης όταν η εκπαιδευτικός της αγγλικής γλώσσας, κ. Κατερίνα Μανουσάκη, προετοίμασε τους μαθητές της Δ΄ τάξης, ώστε να διαβάσουν εικονογραφημένα βιβλία σε παιδιά των μικρότερων τάξεων. Κάθε μαθητής της Δ΄ τάξης διάβασε ένα βιβλίο της επιλογής του σε μικρές ομάδες των δύο ή των τριών παιδιών. Τα παιδιά του Β1 μιλώντας και για τις ιστορίες αυτές, ζωγράφισαν εικόνες που είχαν στο νου τους από την ανάγνωση των ιστοριών και τις χάρισαν στους μαθητές της Δ΄ .
- Με αφορμή τη δημιουργία αφίσας που να μιλά με την εικόνα της για την αγάπη προς τα βιβλία, τα παιδιά ξεκίνησαν απαντώντας με τη φαντασία τους στις ερωτήσεις «ποιος;» και «πού;» διαβάζει βιβλία. Ένα παιδί απαντούσε στην πρώτη ερώτηση και ένα άλλο, χωρίς να γνωρίζει για ποιο πρόσωπο έγραψε ο συμμαθητής του, απαντούσε στη δεύτερη ερώτηση. Έτσι προέκυψαν εικόνες με έναν παππού να διαβάζει βιβλία στο διάστημα, ένα παιδί να διαβάζει ταξιδεύοντας στο μετρό, ένα σκύλο να είναι περιτριγυρισμένος από βιβλία μέσα στο δάσος κ.λπ.
Ορέστης Μ., Λευτέρης Κ.
Κωνσταντίνος Κ., Άντζελο Μπ.
Νικόλας Α., Μάρκος Μπ.
Μία άλλη μέρα έγινε αναφορά στη χρήση των σελιδοδεικτών, οι μαθητές είδαν ενδεικτικά κάποιους, μιλήσαμε για το σχήμα που μπορεί να έχουν και κατόπιν τα παιδιά έφτιαξαν τους δικούς τους σελιδοδείκτες.
Ραφαηλία Μ., Χριστίνα Κ.
Μελίνα Β.
- Σε μία άλλη δραστηριότητα δόθηκε σε κάθε παιδί ένα απόσπασμα από κείμενο παιδικού λογοτεχνικού βιβλίου ή η αντίστοιχή του εικόνα. Το κάθε παιδί, αφού διάβαζε το κείμενο ή παρατηρούσε την εικόνα που είχε, έψαχνε να βρει την εικόνα που ταίριαζε στο δικό του κείμενο ή το κείμενο που ταίριαζε στη δική του εικόνα. Αφού το κάθε παιδί βρήκε το ταίρι του, θέλησαν μετά να μαντέψουν και τον τίτλο του βιβλίου, λέξεις από τον οποίο υπήρχαν μέσα στο κείμενο που τους είχε δοθεί.
- Μία άλλη φορά διαβάστηκε η ιστορία "Τα παιδιά και το δέντρο" από το βιβλίο της Λότης Πέτροβιτς Ανδρουτσοπούλου «Στη γειτονιά του ήλιου». Με την προτροπή να γίνουν εικονογράφοι της ιστορίας, οι μαθητές έδωσαν τη δική τους ζωγραφιά, επηρεασμένοι από το περιεχόμενο του κειμένου, που μιλούσε για την κοπή των δέντρων στη γειτονιά των παιδιών. Αφού είδανε όλες τις δικές τους ζωγραφιές, είδαν μετά και πώς εικονογράφησε την ιστορία ο εικονογράφος του βιβλίου.
Μελίνα Β.
Νικόλας Α., Λένα Γ.
Ραφαηλία Μ.
Σέβη Λ.
- Στο πλαίσιο της γνωριμίας μ? ένα συγγραφέα, το σχολικό έτος 2011-2012, μετέφρασα τρεις ιστορίες του Όσκαρ Γουάιλντ (Ο Εγωιστής Γίγαντας, Ο Ευτυχισμένος Πρίγκιπας, Το Αστερόπαιδο) και τις έδεσα σε βιβλιαράκι προτρέποντας μέσα απ? τις σελίδες του τους μαθητές της Γ΄ τάξης να διαβάσουν και να νιώσουν το λόγο του συγγραφέα, αλλά και να ζωγραφίσουν τα κείμενά του και να εκφράσουν τις δικές τους απόψεις για το πώς βλέπουν τον κόσμο τους σήμερα. Στο τέλος, τα παιδιά, παίρνοντας αφορμή από τίτλους ιστοριών του Όσκαρ Γουάιλντ, έπλασαν τη δική τους φανταστική ιστορία.
Ορισμένες σελίδες από το βιβλιαράκι αυτό, με ζωγραφιές και κείμενα των μαθητών, φαίνονται παρακάτω:
Μαργαρίτα Χ.
Σωτήρης Ρ.
Μελαχροινή Κ.
Μαργαρίτα Χ.
Ροδάνθη Κ.
Γραμματική Τ.
Μαργαρίτα Χ.
Το αηδόνι και το τριαντάφυλλο
Μια φορά κι έναν καιρό, σε ένα ανθοπωλείο, ζούσε μέσα σε μία όμορφη γλάστρα ένα άσπρο μικρό τριαντάφυλλο με υπέροχο άρωμα. Τα άλλα τριαντάφυλλα, που ήταν κόκκινα, ροζ, πορτοκαλί και κίτρινα, το κορόιδευαν επειδή ήταν μικρό και άσπρο.
Σε ένα μακρινό δάσος ζούσε ένα αηδόνι, που παρόλο που ήταν μικρό και δεν άντεχε το πολύ πέταγμα, είχε τόσο ωραία φωνή, που όποιος το άκουγε να κελαηδάει, σταματούσε ό,τι έκανε για να ακούσει αυτό το υπέροχο κελάηδημα.
Σε ένα μικρό σπιτάκι στην πόλη, έμενε με τους γονείς και τα αδέρφια της ένα κοριτσάκι πέντε χρονών, που το έλεγαν Δέσποινα. Η Δέσποινα αγαπούσε πολύ όλα τα ζώα, όλα τα πουλιά και όλα τα φυτά, αλλά κυρίως τα άσπρα τριαντάφυλλα. Και επειδή στις 13 Ιουλίου είχε γενέθλια, και αυτή η μέρα δεν αργούσε να φτάσει, η γιαγιά της τηλεφώνησε στους γονείς της και τους ρώτησε τι να πάρει στη Δέσποινα. Ο μπαμπάς της Δέσποινας θυμήθηκε ότι κάθε φορά που την πήγαινε στο σχολείο, περνούσαν μπροστά από ένα ανθοπωλείο. Τότε η Δέσποινα καθόταν και κοίταζε ένα άσπρο μικρό τριαντάφυλλο. Και είπε στη γιαγιά να της το κάνει δώρο.
Το μικρό αηδόνι είχε περάσει από το ανθοπωλείο και είχε γίνει φίλος με το άσπρο μικρό τριαντάφυλλο. Είχε νυχτώσει, το αηδόνι μπήκε μέσα στη γλάστρα του τριαντάφυλλου και είπε: «Καληνύχτα φίλε μου». «Καλή σου νύχτα αηδόνι», είπε νυσταγμένο το τριαντάφυλλο και έκλεισε τα μάτια του.
Το πρωί η γιαγιά της Δέσποινας πήγε στο ανθοπωλείο και άρχισε να ψάχνει όλα τα τριαντάφυλλα. Τα τριαντάφυλλα με τα πολλά χρώματα έλεγαν: «Γιατί ψάχνει αυτό το μικρό τριαντάφυλλο και δεν παίρνει εμάς;» Και όπως πάντα, έσπρωχναν το ένα το άλλο, για να πάνε πιο μπροστά, έτσι ώστε να τα αγοράσουν.
Όταν η γιαγιά βρήκε το άσπρο τριαντάφυλλο, το πήρε, και χωρίς να προσέξει το αηδόνι που κοιμόταν, πλήρωσε και πήγε στο πάρτι της εγγονής της.
Όταν το αηδόνι ξύπνησε, τρόμαξε, γιατί βρισκόταν στο σπίτι της Δέσποινας. Όταν τελείωσε το πάρτι, η Δέσποινα άνοιξε τα δώρα και μόλις άνοιξε το δώρο της γιαγιάς χάρηκε τόσο πολύ, που όταν είπε: «Γιούπι!», το αηδόνι πετάχτηκε ψηλά και το τριαντάφυλλο φώναξε: «Αααααα». Τότε η Δέσποινα είπε: «Γεια σας, με λένε Δέσποινα». «Γεια, είμαι το αηδόνι». «Κι εγώ το άσπρο τριαντάφυλλο που σου έκανε δώρο η γιαγιά σου», απάντησαν.
Από τότε οι τρεις τους έγιναν πολύ καλοί φίλοι και τα άλλα τριαντάφυλλα σταμάτησαν να κοροϊδεύουν το άσπρο τριαντάφυλλο, γιατί ήταν το μόνο εδώ και καιρό που είχε αγοραστεί.
Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.
Ροδάνθη Κ.
- Στο Β1 διαβάσαμε τον Μικρό πρίγκιπα του Αντουάν ντε Σαιντ Εξυπερύ στη μετάφραση του Στρατή Τσίρκα. Τα παιδιά άκουγαν το κείμενο και έβλεπαν τις εικόνες από το βιβλίο, γινόταν συζήτηση γύρω από τα λεγόμενα του μικρού πρίγκιπα και τους χαρακτήρες που συναντούσε, ενώ είδαν και αποσπάσματα από μία προσεγμένη μεταφορά του βιβλίου σε ταινία κινουμένων σχεδίων. Μιλήσαμε έτσι για το μικρό του πλανήτη και το αγαπημένο του τριαντάφυλλο, για τους άλλους πλανήτες που επισκέφτηκε και τους ανθρώπους που το κατοικούσαν, για τη συνάντησή του με την αλεπού και το φίδι και τέλος, για την επιστροφή του στο αγαπημένο του άστρο.
- Τα παιδιά δέχθηκαν επίσης με ευχαρίστηση την ανάγνωση από το δάσκαλό τους του παραμυθιού «Οι τρεις βασιλοπούλες» της Έρης Ρίτσου, που επισκέφτηκε το σχολείο μας και συζήτησε μαζί τους για τον τρόπο γραφής του παραμυθιού και για το περιεχόμενό του. Προηγουμένως, οι μαθητές του Β1 την καλωσόρισαν με στίχους από το ποίημα «Πρωινό άστρο» του πατέρα της Γιάννη Ρίτσου.
- Μετά από την ανάγνωση πολλών βιβλίων που συντρόφεψαν τα παιδιά του Β1, αποφασίσαμε να επιλέξουμε ορισμένα βιβλία, ώστε να δώσουμε για το τέλος της χρονιάς, σε ένα μικρό θεατρικό, μία βιβλιοπαρουσίαση εμπνευσμένη από τα λόγια και τις εικόνες των βιβλίων αυτών. Τα παιδιά συμμετείχαν με ιδέες και προτάσεις τους που μπήκαν μέσα στα κείμενα. Κάθε παιδί αντιπροσώπευε τον πρωταγωνιστή του βιβλίου και μιλούσε με εκφραστικό τρόπο για το περιεχόμενό του. Έτσι, στη σκηνή παρουσιάστηκαν ο μικρός πρίγκιπας, μία από τις βασιλοπούλες ενός παραμυθιού, το λιοντάρι από τους μύθους του Αισώπου, ο παπουτσωμένος γάτος, ένα παπάκι που διηγήθηκε τις περιπέτειές του, ένα παιδί που αγάπησε τελικά πολύ τα βιβλία και άλλα πρόσωπα των ιστοριών. Π.χ. για το βιβλίο "Το παπάκι που δεν του αρέσανε τα ποδαράκια του" του Ευγένιου Τριβιζά, προέκυψε το παρακάτω κείμενο, που παρουσίασε ο πρωταγωνιστής του:
"Γεια σας. Είπα να περάσω κι εγώ μια βόλτα από δω... Μήπως έχετε καμιά μπογιά
ν' αλλάξω το χρώμα των ποδιών μου; Τα βαρέθηκα πια αυτά τα κιτρινιάρικα πόδια μου. Τόσο, που σκέφτομαι να πάω ν' αγοράσω κάτι βατραχοπέδιλα που είδα σε μια βιτρίνα. Τώρα, θα μου πείτε, με τι λεφτά; Κάτι θα βρω. Θα πάω για χορευτής μπαλέτου, ή και για δακτυλογράφος, να πατάω τα σταφύλια με τις ποδάρες μου, ώσπου να γίνουν κόκκινες. Και μετά, με τα λεφτά που θα βγάλω, θ' αγοράσω και τα μπλε βατραχοπέδιλα που μ' αρέσουν. Σας χαιρετώ, πάω για δουλειά!"
Παρακάτω δίνεται η σειρά με τα βιβλία που παρουσιάστηκαν και αντίστοιχα φαίνονται, είτε από τον τίτλο είτε από τη διευκρίνιση μέσα στην παρένθεση, οι πρωταγωνιστές που τα παρουσίασαν:
Ο μικρός πρίγκιπας του Αντουάν ντε Σαιντ Εξυπερύ
Οι τρεις βασιλοπούλες της Έρης Ρίτσου (Η βασιλοπούλα Λέλια)
Μύθοι του Αισώπου (Λιοντάρι)
Ο παπουτσωμένος γάτος του Σαρλ Περό
Τομ και Τζέρι , κόμικ των Γουίλιαμ Χάνα και Τζόζεφ Μπαρμπέρα
Όταν ο Ζορό έφαγε την έκθεσή μου της Ντόρας Παπαλιού (Το σκυλάκι ο Ζορό)
Το παιδί που δεν αγαπούσε τα βιβλία του Άρη Δημοκίδη
Ο Αμίν έχασε το δρόμο του του Αλίξ Καμπρέρα
Το παπάκι που δεν του αρέσανε τα ποδαράκια του και
Ποιος έκανε πιπί στο Μισισιπή του Ευγένιου Τριβιζά
Όταν είναι να φύγει το τρένο του Ευγένιου Τριβιζά (Ο σταθμάρχης)
Ένα νησί στον ήλιο της Στέλλα Μπλακστόουν (Ένα παιδί που ξεκινά για διακοπές)
Σύνταξη άρθρου: Τάσος Μποτζεκίδης